هوش مصنوعی بهتر از انسان شهرسازی می کند
به گزارش تعمیر تلفن، برنامه های مطالعاتی هوش مصنوعی می توانند شهر های بهتری نسبت به انسان ها طراحی نمایند.
به گزارش تعمیر تلفن به نقل از ایسنا و به نقل از اس ای، تصور کنید در شهری سرسبز و خنک، مملو از پارک ها و مسیرهای پیاده روی، مسیرهای دوچرخه سواری و مسیرهای مختص اتوبوس هایی زندگی می کنید که مردم را در عرض چند دقیقه به مغازه ها، مدارس و مراکز خدماتی می رسانند.
این رویا، مظهر برنامه ریزی شهری و به صورتی تعریف مدینه فاضله یا مفهوم شهر ۱۵ دقیقه ای است، جایی که تمام نیازها و خدمات اولیه در یک ربع ساعت دردسترس است و سلامت عمومی در اولویت قرار دارد و خبری از آلایندگی بیش از اندازه خودرو ها نیست.
هوش مصنوعی می تواند به برنامه ریزان شهری کمک نماید که این بینش را بهتر درک کنند.
مطالعه جدیدی از پژوهشگران دانشگاه شینهوا(Tsinghua) در چین نشان میدهد که چگونه فناوری یادگیری ماشینی در کسری از زمان می تواند طرح بندی های فضایی کارآمدتری نسبت به انسان ها بوجود آورد.
یو ژنگ دانشمند اتوماسیون و همکارانش می خواستند راهکارهای جدیدی برای بهبود شهرهای ما بیابند که به سرعت درحال شلوغ شدن هستند.
آنها یک سیستم هوش مصنوعی را برای مقابله با خسته کننده ترین و محاسباتی ترین وظایف برنامه ریزی شهری توسعه دادند و دریافتند که این سیستم، نقشه های شهری بهینه ای تولید می کند که در سه معیار دسترسی به خدمات و فضاهای سبز و سطح ترافیک، حدود ۵۰ درصد بهتر از طراحی های انسانی عمل می کند.
ژنگ و همکارانش که از مقیاس کوچک شروع کردند، به مدل خود دستور دادند که مناطق شهری را فقط در وسعت چند کیلومتر مربع طراحی کند.
این سیستم هوش مصنوعی بعد از دو روز آموزش و با بهره گیری از چندین شبکه عصبی، بدنبال طرح بندی جاده ها و کاربری زمین ایده آل بود تا با مفهوم شهر ۱۵ دقیقه ای و سیاست ها و نیازهای برنامه ریزی محلی مطابقت داشته باشد.
در صورتیکه مدل هوش مصنوعی ژنگ و همکارانش دارای برخی خاصیت ها برای برنامه ریزی مناطق شهری بزرگ تر است، طراحی کلی یک شهر بی نهایت پیچیده تر خواهد بود.
پژوهشگران می گویند، خودکارسازی طراحی شهری و فرآیندهای برنامه ریزی می تواند در زمان به شکل شایان توجهی صرفه جویی کند. به عنوان مثال، این مدل هوش مصنوعی وظایف خاصی را در چند ثانیه محاسبه می کند، در صورتیکه برای برنامه ریزان انسانی بین ۵۰ تا ۱۰۰ دقیقه طول می کشد.
بگفته پژوهشگران، خودکارسازی زمان بالاترین وظایف برنامه ریزی شهری، وقت برنامه ریزان را آزاد می کند تا روی وظایف چالش برانگیزتر یا انسان محورتر مانند مشارکت عمومی و زیبایی شناسی تمرکز کنند.
ژنگ و همکارانش بجای اینکه هوش مصنوعی جایگزین افراد شود، سیستم هوش مصنوعی را به عنوان یک دستیار برنامه ریز شهری تعریف می کند که می تواند طرح های مفهومی بوجود آورد که توسط الگوریتم ها بهینه شده اند و توسط متخصصان انسانی برمبنای بازخورد جامعه بررسی، تنظیم و ارزیابی می شوند.
پائولو سانتی، دانشمند پژوهشی مؤسسه فناوری ماساچوست(MIT) در تفسیر این مطالعه نوشت: این آخرین گام، برای یک طراحی خوب مهم است. برنامه ریزی شهری تنها اختصاص فضا به ساختمان ها، پارک ها و غیره نیست، بلکه طراحی مکانی است که جوامع شهری در آن زندگی و کار کنند، تعامل داشته باشند و امیدواریم برای مدتی طولانی شکوفا شوند.
ژنگ و همکارانش با مقایسه گردش کار انسان و هوش مصنوعی خود با طراحی های مختص انسان دریافتند که این پروسه مشارکتی می تواند دسترسی به خدمات اولیه و پارک ها را به ترتیب ۱۲ و ۵ درصد افزایش دهد.
پژوهشگران همین طور از ۱۰۰ طراح شهری نظرسنجی کردند، طراحانی که نمی دانستند طرح هایی که از آنها خواسته شده است از بین آنها انتخاب کنند، توسط برنامه ریزان انسانی یا هوش مصنوعی به وجود آمده است. هوش مصنوعی برای تعدادی از طرح های فضایی خود رای قابل توجهی کسب نمود، اما برای سایر طرح ها، هیچ اولویت مشخصی در بین شرکت کنندگان در این نظرسنجی وجود نداشت.
البته آزمون واقعی در جوامعی خواهد بود که این طرح ها برمبنای آن تولید شده اند که با کاهش صدا، گرما و آلودگی و بهبود سلامت عمومی که برنامه ریزی شهری وعده می دهند، سنجیده می شود.
این مطالعه در مجله Nature Computational Science انتشار یافته است.
منبع: تعمیر تلفن
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب