صدای سنگ های اعماق زمین عمق آنرا فاش می کند
به گزارش تعمیر تلفن، زمین شناسان موسسه فناوری ماساچوست(MIT) کشف کردند که صداهای سنگ های اعماق زمین، عمق این سیاره را آشکار می کند.
به گزارش تعمیر تلفن به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، ماتیچ پک زمین شناس MIT می گوید: اگر به سنگ ها گوش دهید، هرچه عمیق تر می روید، آنها بلندتر و بلندتر آواز می خوانند.
هنگام کاوش عمیق به سمت هسته زمین، صداهای مختلفی مانند انفجار و صدای ترقه و صداهای شبیه به فشردن چند سیم یا زنجیر به هم شنیده می شود. این صداها از شکاف ها و منافذ موجود در سنگ ها می آیند.
اخیرا گروهی از زمین شناسان موسسه فناوری ماساچوست(MIT) کشف کرده اند که ضرباهنگ و سرعت این صداها می تواند چیزهایی در مورد عمق و قدرت سنگ های اطراف این سنگ ها آشکار کند.
زمین شناسان از راه تحقیقات آزمایشگاهی، الگوهای صوتی را در سنگ ها کشف کردند. آنها آزمایش هایی را با استفاده از نمونه هایی از سنگ مرمر انجام دادند و آنها را تحت فشارهای مختلف قرار دادند و شرایطی شبیه به شرایط تجربه شده در پوسته زمین را شبیه سازی کردند.
هر چه عمیق تر می شوید، صدای زمین بلندتر می شود
ماتیچ پک زمین شناس MIT می گوید: اگر به سنگ ها گوش دهید، هرچه عمیق تر می روید صداها بلند و بلندتر می شوند.
وی و گروهش درحال مطالعه این سنگ ها هستند تا تشخیص دهند که آیا الگوهای صوتی خاصی که اغلب بعنوان «اثر انگشت» شناخته می شوند، تحت فشارهای مختلف ظاهر می شوند یا خیر. آنها از راه آزمایش های آزمایشگاهی نشان دادند که نمونه های سنگ مرمر تحت فشار کم، صداهای کم شدت تولید می کنند و تحت فشارهای بالاتر، مجموعه ای از صداهای تیز و با صدای بلند شبیه به بهمن ایجاد می کنند.
این گروه پژوهشی با تحلیل و بررسی ضربان های فراصوت شنیده شده از سنگ ها و گوش دادن دقیق به الگوهای صوتی، توانست صداهای منحصر به فرد را شناسایی کند. این مشاهدات به پژوهشگران اجازه داد تا رابطه بین الگوهای صوتی و عمق و قدرت سنگ را درک کنند.
این کار به دانشمندان اجازه داد تا انواع شکاف ها و درزهای موجود در پوسته زمین را در اعماق مختلف تخمین بزنند که در نهایت به تعیین بیشتر مناطق ناپایدار و درک رفتار سنگ ها در هنگام زلزله و فوران کمک کرد.
پک توضیح داد که دانشمندان جهت استفاده از منابع گرمای زمین گرمایی باید بیاموزند که چگونه سنگ هایی را که در حالت مختلط هستند، حفاری کنند، جایی که آنها کاملا شکننده نیستند بلکه کمی هم حرکت و جریان دارند.
وی ادامه داد: اما به صورت کلی، این یک علم بنیادی است که می تواند به ما کمک نماید تا بفهمیم لیتوسفر در کجا قوی تر است.
سنگ های عسلی در نزدیکی پوسته زمین
پوسته زمین با پوست سیب قابل مقایسه است، به این مفهوم که حتی اگر ضخیم به نظر برسد، باز هم نسبتاً نازک است و حداکثر عمق آن نزدیک به ۷۰ کیلومتر است. این بخش کوچکی از قطر بسیار بزرگتر زمین در حدود ۱۲۷۰۰ کیلومتر است.
زمین شناسان دریافتند که سنگ های نزدیک به سطح زمین معمولاً شکننده هستند و می توانند به سادگی بشکنند یا ترک بخورند. با این وجود، با فشار و گرمای فوق العاده از هسته زمین، سنگ ها با رفتن به عمق پوسته انعطاف پذیرتر می شوند. این بدان مفهوم است که آنها می توانند مانند یک مایع غلیظ شبیه به عسل، خم شوند و جریان پیدا کنند.
چنین وضعیتی نوعی ناحیه انتقالی بین سنگ های سطحی شکننده و سنگ های شکل پذیر در عمق را نشان داده است. این منطقه انتقالی اغلب بعنوان «گذر شکننده به شکل پذیر» نامیده می شود.
این در شرایطی است که با وجود اهمیت این موضوع، دانشمندان هنوز آنرا به صورت کامل درک نکرده اند، باآنکه معتقدند که امکان دارد سنگ ها در پوسته زمین قوی ترین حالت خویش را داشته باشند.
درک این انتقال برای مطالعات مختلف زمین شناسی و لرزه شناسی ضروری می باشد، چونکه می تواند به پیشبینی نحوه رفتار سنگ ها در شرایط مختلف، مانند هنگام زلزله یا فوران های آتشفشانی کمک نماید.
پچ اضافه کرد: این وضعیت انتقالی که بخشی از آن جریان دارد و بخشی از آن شکننده است، واقعاً مهم می باشد، چونکه ما فکر می نماییم اوج قدرت لیتوسفر در آنجاست و بزرگترین زمین لرزه ها از آنجا نشات می گیرند، اما ما شناخت خوبی در مورد این نوع رفتار ترکیبی نداریم.
این مطالعه در مجله National Academy of Sciences انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب