اكونومیست بررسی كرد؛
هوش مصنوعی یک انقلاب صنعتی دیگر رقم می زند
تعمیر تلفن: نشریه «اکونومیست» باتوجه به سوابق تاریخی به بررسی این مساله پرداخته است که چگونه هوش مصنوعی می تواند دنیای علم را به مانند کاری که نیوتن با کشف جاذبه کرد، متحول کند.
به گزارش تعمیر تلفن به نقل از ایسنا و به نقل از اکونومیست، بحث در مورد هوش مصنوعی اغلب به سمت خطرات بالقوه آن می رود که شامل تعصب و تبعیض، تخریب انبوه مشاغل و جایگزینی با انسان ها و حتی بگفته برخی، انقراض بشریت است.
از آنجا که برخی در مورد این سناریوهای آخرالزمانی نگران هستند، برخی دیگر بر روی مزایای بالقوه هوش مصنوعی تمرکز می کنند. آنها ادعا می کنند که هوش مصنوعی می تواند به بشریت کمک نماید تا تعدادی از بزرگترین و پیچیده ترین مشکلات را حل کند.
بگفته آنها، هوش مصنوعی این کار را به روشی بسیار خاص، یعنی با سرعت بخشیدن به سرعت اکتشافات علمی، خصوصاً در حوزه هایی مانند پزشکی، علوم آب و هوا و فناوری سبز انجام خواهد داد.
افراد برجسته در این عرصه مانند دمیس حاسابیس(Demis Hassabis) و یان لیکان(Yann LeCun) معتقدند که هوش مصنوعی می تواند پیشرفت علمی را سرعتی اعجاب انگیز ببخشد و به عصر طلایی اکتشافات علمی منجر شود. آیا ممکنست حق با آنها باشد؟
چنین ادعاهایی ارزش بررسی دارند و ممکنست تعادل مفیدی در مقابل ترس از بیکاری در مقیاس انبوه و شیوع ربات های قاتل برقرار کنند. البته خیلی از فناوری های پیشین به اشتباه به عنوان یک اکسیر و نوش دارو مورد ستایش قرار گرفته اند.
به عنوان مثال، تلگراف برقی در دهه ۱۸۵۰ به عنوان منادی صلح جهانی مورد ستایش قرار گرفت، همان اتفاقی که برای هواپیماها در دهه ۱۹۰۰ افتاد. سپس کارشناسان در دهه ۱۹۹۰ گفتند اینترنت، نابرابری را می کاهد و ملی گرایی را ریشه کن می کند.
** افراد برجسته در عرصه هوش مصنوعی مانند "دمیس حاسابیس"(Demis Hassabis) و "یان لیکان"(Yann LeCun) معتقدند که هوش مصنوعی می تواند پیشرفت علمی را سرعتی اعجاب انگیز ببخشد و به عصر طلایی اکتشافات علمی منجر شود. و البته چنین ادعاهایی ارزش بررسی دارند و ممکنست تعادل مفیدی در مقابل ترس از بیکاری در مقیاس انبوه و شیوع ربات های قاتل برقرار کنند.
اما مکانیزمی که ظاهراً هوش مصنوعی با آن مقرر است مشکلات جهان را حل کند، مبنای تاریخی قوی تری دارد، برای اینکه دوره های مختلفی در تاریخ بوده است که رویکرد های جدید و ابزارهای جدید در حقیقت به ایجاد انفجارهای علمی و نوآوری در جهان کمک کرده اند.
در قرن هفدهم، میکروسکوپ ها و تلسکوپ ها چشم اندازهای جدیدی از اکتشافات را به روی بشر گشودند و پژوهشگران را تشویق کردند که مشاهدات خودرا به حکمت دریافت شده از دوران باستان ترجیح دهند. در عین حال، معرفی مجلات علمی راه های جدیدی را برای به اشتراک گذاشتن و انتشار یافته های خود به آنها داد.
نتیجه ی این کار، حصول پیشرفت سریع در نجوم، فیزیک و سایر زمینه ها و همین طور اختراعات جدید از ساعت آونگی تا موتور بخار بود که محرک اصلی انقلاب صنعتی بود.
سپس با شروع در اواخر قرن نوزدهم، تأسیس لابراتوار های تحقیقاتی که ایده ها، افراد و مواد را در مقیاس صنعتی گردهم می آورد، منجر به نوآوری های بیشتری مانند کود مصنوعی، داروها و ترانزیستور شد که سنگ بنای اولیه ساخت کامپیوتر ها شد.
از اواسط قرن بیستم نیز کامپیوتر ها به نوبه خود اشکال جدیدی از علم را برمبنای شبیه سازی و مدل سازی از طراحی سلاح ها و هواپیماها گرفته تا پیش بینی دقیق تر آب و هوا به نمایش گذاشتند.
با آنکه انقلاب کامپیوتری ممکنست هنوز به انتها نرسیده باشد، حالا ابزارها و مهارتهای هوش مصنوعی حدودا در هر زمینه ای از علم به کار می روند، بااینکه میزان پذیرش آن در عرصه های مختلف، بسیار متفاوت می باشد. برای مثال، ۷.۲ درصد از مقالات فیزیک و نجوم انتشار یافته در مقایسه با ۱.۴ درصد در علوم دامپزشکی در سال ۲۰۲۲ با هوش مصنوعی مرتبط بوده اند.
امروزه هوش مصنوعی به طُرق مختلف به کار گرفته می شود. هوش مصنوعی می تواند نامزدهای امیدوارکننده ای را مانند مولکول هایی با خواص خاص در کشف دارو یا موادی با خاصیت های مورد نیاز در باتری ها یا سلول های خورشیدی برای تحلیل و بررسی شناسایی و معرفی نماید. همین طور می تواند انبوهی از داده هایی مانند داده های تولید شده توسط برخورددهنده های ذرات یا تلسکوپ های رباتیک را غربال کند و بدنبال الگوهای مشخص در آنها باشد.
هوش مصنوعی می تواند سیستم های پیچیده تری مانند تاخوردگی پروتئین ها و تشکیل کهکشان ها را نیز مدل سازی و تحلیل کند. ضمن این که از ابزارهای هوش مصنوعی برای شناسایی آنتی بیوتیک های جدید، آشکارسازی بوزون-هیگز و تشخیص لهجه های گرگ ها در هر منطقه و خیلی از موارد دیگر استفاده می شود.
از همه ی اینها استقبال شده است. اما مجلات علمی و لابراتوار ها از این هم فراتر رفته اند. آنها عُرف علمی را تغییر دادند و ابزارهای قدرتمندتری برای اکتشافات را با اجازه دادن به افراد و ایده ها به آزمودن روش های جدید و در مقیاس بزرگ تر باز کردند. هوش مصنوعی نیز پتانسیل ایجاد چنین تحولی را دارد.
دو حوزه بطور خاص امیدوار کننده به نظر می رسند. نخستین مورد، اکتشاف مبتنی بر ادبیات(lbd) است که شامل تحلیل و بررسی ادبیات علمی موجود، با استفاده از تحلیل زبان به سبک ChatGPT برای جستجوی فرضیه ها، کشف ارتباطات یا ایده های جدیدی است که ممکنست انسان ها از قلم انداخته باشند.
اکتشاف مبتنی بر ادبیات در شناسایی آزمایش های جدید برای آزمایش و حتی پیشنهاد همکاران تحقیقاتی بالقوه نویدبخش است. این می تواند کار میان رشته ای را تحریک کند و نوآوری را در مرزهای بین رشته ها تقویت کند. سیستم های اکتشاف مبتنی بر ادبیات همین طور می توانند «نقاط کور» را در یک زمینه مشخص شناسایی کنند و حتی اکتشافات آینده و این که چه کسی آنها را انجام خواهد داد، پیش بینی کنند.
حوزه دوم، «دانشمندان رباتیک» است که به عنوان «آزمایشگاه های خودران» نیز شناخته می شود. اینها سیستم های رباتیکی هستند که از هوش مصنوعی برای تشکیل فرضیه های جدید، برمبنای تحلیل و بررسی داده ها و مقالات موجود استفاده می نمایند و سپس با انجام صدها یا هزاران آزمایش، آن فرضیه ها را در حوزه هایی همچون زیست شناسی سیستم ها و علم مواد آزمایش می کنند.
برخلاف دانشمندان انسانی، ربات ها کمتر به نتایج قبلی وابسته هستند، کمتر تحت تأثیر سوگیری قرار می گیرند و مهم تر از همه، تکثیر آنها آسان است. آنها می توانند تحقیقات تجربی را بالا برند، نظریه های غیرمنتظره ایجاد کنند و راه هایی را کشف کنند که پژوهشگران انسانی ممکنست در نظر نگرفته باشند.
بدین سبب این ایده که هوش مصنوعی می تواند عُرف علمی را متحول کند، دور از واقعیت نیست. اما مانع اصلی، جامعه شناختی است. یعنی تنها در صورتی این اتفاق می تواند رخ دهد که دانشمندان بشری مایل و قادر به استفاده از چنین ابزارهایی باشند. خیلی از آنها فاقد مهارت و آموزش لازم هستند. برخی نیز نگران این هستند که با ظهور و استفاده از هوش مصنوعی از کار بیکار شوند. خوشبختانه نشانه های امیدوارکننده ای وجود دارد.
بطور کلی، ابزارهای هوش مصنوعی اکنون از تحت فشار قرار گرفتن توسط پژوهشگران هوش مصنوعی به پذیرش توسط متخصصان در حوزه های دیگر درحال حرکت هستند.
دولت ها و نهادهای تامین کننده مالی می توانند با اعمال فشار جهت استفاده بیش از استانداردهای مشترک به سیستم های هوش مصنوعی کمک کنند تا نتایج آزمایشگاهی و سایر داده ها را مبادله و تفسیر کنند. آنها همین طور می توانند تحقیقات بیشتری در مورد ادغام هوش مصنوعی با رباتیک آزمایشگاهی و شکل هایی از هوش مصنوعی فراتر از مواردی که در بخش خصوصی دنبال می شوند و حدودا تمام تراشه های خودرا به سیستم های مبتنی بر زبان مانند ChatGPT اختصاص داده اند،، سرمایه گذاری کنند.
اشکالِ کمتر رایج هوش مصنوعی مانند یادگیری ماشینی مبتنی بر مدل، ممکنست برای کارهای علمی مانند تشکیل فرضیه ها مناسب تر باشند.
در سال ۱۶۶۵ طی یک دوره پیشرفت سریع علمی، رابرت هوک دانشمند انگلیسی، ظهور ابزارهای علمی جدید مانند میکروسکوپ و تلسکوپ را به عنوان «افزودن اندام های مصنوعی به طبیعی» توصیف کرد.
آنها به پژوهشگران اجازه می دهند قلمروهایی را که قبلاً غیر قابل دسترس بودند، کشف کنند و مسائل را به روش های جدید با بهره های شگرف برای انواع دانش مفید کشف کنند.
برای جانشینان امروزی رابرت هوک، افزودن هوش مصنوعی به مجموعه ابزارهای علمی در سالهای آینده نیز همین کار را انجام می دهد و نتایج مشابهی را رقم می زند که جهان را تغییر می دهد.
منبع: تعمیر تلفن
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب