ماجرای ربوده شدن کاوشگر شوروی توسط آمریکا
به گزارش تعمیر تلفن، در طول رقابت فضایی بین آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی سابق، سازمان «سی آی ای» یک مأموریت مخفیانه را شروع کرد تا به راز کاوشگر «لونا ۲» پی ببرد.
به گزارش تعمیر تلفن به نقل از ایسنا، رقابت فضایی بین آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی سابق در اواخر سال ۱۹۵۰ در حالت شتاب کامل بود و به دهه ۱۹۶۰ رسید. رقابت بین این دو کشور به عزم ناسا برای فرود آوردن انسان روی ماه کمک کرد.
به نقل از اسپیس، روابط بین آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی بدون شک تار بود و یک رقابت را بین ابرقدرت ها رقم زد که از تفاوت در ایدئولوژی سیاسی و پیگیری های اقتصادی ناشی می شد. هر دو کشور تلاش می کردند تا با نشان دادن توانایی های فنی و نظامی خود بر جهان تاثیر بگذارند.
اتحاد جماهیر شوروی قصد داشت یک کاوشگر را روی ماه فرود بیاورد و در عین حال با گذاشتن پرچم های خود روی سطح ماه، یک ضربه سیاسی را به آمریکا وارد کند. در ۱۳ سپتامبر ۱۹۵۹ اتحاد جماهیر شوروی با کاوشگر «لونا ۲»(Luna 2) به این هدف دست یافت.
«آژانس مرکزی اطلاعات آمریکا» یا «سی آی ای»(CIA) برای به دست آوردن اطلاعات در رابطه با چگونگی ساخت تجهیزات کاوشگر لونا ۲، یک کار جاسوسی مخفی را ظرف یک نمایشگاه برگزار شده در شوروی در سال ۱۹۵۹ انجام داد.
سال ها بعد، این اقدام مخفیانه توسط سی آی ای به تفصیل شرح داده شد و بعنوان یک عملیات جاسوسی که بدون اطلاع اتحاد جماهیر شوروی انجام گرفته بود، ارائه شد.
حمله غیرمعمول یک شبه سی آی ای شامل بررسی سخت افزار فضایی شوروی بود که بعنوان بخشی از نمایشگاه برای تبلیغ دستاوردهای صنعتی و اقتصادی آن عرضه می شد.
در وب سایت «اتاق مطالعه الکترونیکی» سی آی ای آمده است: گروهی از ماموران سی آی ای به مدت ۲۴ ساعت بدون محدودیت به یک سیستم دسترسی پیدا کردند که معلوم شد ماکت نیست، بلکه یک سیستم کاملا عملیاتی قابل مقایسه با لونا ۲ است.
در ادامه این پست آمده است که ماموران سی آی ای قبل از قرار دادن اجزا در جای خود، آنها را جدا کردند و از همه قطعات عکس گرفتند و اطلاعات ارزشمندی را در رابطه با طراحی و قابلیت های آن به دست آوردند.
در انتها این پست نوشته شده است: این مأموریت شبیه به بخشی از یک فیلمنامه به نظر می آید اما واقعا اتفاق افتاده است.
بررسی سی آی ای خالی از شرایط خنده دار نبود. کوشش برای کنار هم قرار دادن اجزا و سپس بستن جعبه، یکی از چندین نتیجه تلاشهای بسیار اما خنده دار بود.
سند مأموریت خاطرنشان کرده است: مشخص شد نخستین کار که محکم کردن مجدد اجزا در جعبه بود، زمانبر ترین بخش کار است. در واقع، نحوه طراحی دماغه و محفظه های موتور از راهنمایی بصری برای مونتاژ آسان سخت افزار فضایی جلوگیری می کرد.
در ادامه سند آمده است: ما حدودا یک ساعت را صرف این کار کردیم. یک نفر کوشش کرد تا اجزا را دقیقاً در موقعیت مناسب قرار دهد و یک نفر دیگر تلاش داشت تا ریسمان های انتهای میله را در محفظه موتور وارد کند. بعد از چند بار تلاش بیهوده و لحظات پر اضطراب، بالاخره ارتباط برقرار شد و همگی آهی از سر آسودگی کشیدیم.
منبع: fixtel.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب