۷ فناوری که چهره بازی های المپیک را تغییر دادند
به گزارش تعمیر تلفن، بازی های المپیک علاوه بر به چالش کشیدن ورزشکاران، فرصتی برای نمایش و آزمایش نوآوری ها برای ارتقای رقابت ها هستند. در اینجا به چند نمونه از نوآوری های اثرگذار بر تاریخ بازی های المپیک می پردازیم.
به گزارش تعمیر تلفن به نقل از ایسنا، مهم ترین رویداد ورزشی در جهان بدون فناوری های درجه یک نمی تواند اتفاق بیفتد. در طول دهه ها، رویدادهای ورزشی برتر به یکی از معتبرترین معیارها برای آزمایش نوآوری ها تبدیل گشته اند. هر دوره از بازی های المپیک تابستانی شاهد نخستین فناوری های بسیاری بوده که هر یک تصویری از پیشرفت فناوری آن دوره عرضه می دهند. از آنجاییکه المپیک پاریس ۲۰۲۴ هم اکنون نسخه هوش مصنوعی از المپیک نامیده می شود، بیایید یک سفر تاریخی داشته باشیم و به بعضی از نوآوری هایی که المپیک را تغییر دادند نگاهی بیاندازیم.
المپیک لس آنجلس ۱۹۳۲: کرنوگراف
به نقل از آی او، قبل از بازی های المپیک ۱۹۳۲، هر داور کرونومتر خویش را برای پیگیری زمان در طول مسابقات به همراه می آورد. تا اینکه در این دوره از المپیک یک ساعت ساز سوئیسی امگا کرنوگراف المپیکی خویش را توسعه داد. کرنوگراف دارای یک عقربه برگشتی بود که به هر داور اجازه می داد تا بر روی همان ابزار تکیه کند تا زمان را با دقت جهت بررسی زمان ردیابی کند. از آن زمان، این شرکت سوئیسی به تولید کننده زمان سنج رسمی اغلب بازی های المپیک تبدیل گشته و نسخه های فنی خویش را به صورت مداوم ارتقا می دهد.
کرونوگراف(Chronograph) نوع خاصی از ساعت است که بعنوان کرونومتر به همراه نمایشگر ساعت استفاده می شود. یک کرونوگراف دارای یک عقربه دوم رفت و برگشت مستقل است. با فشار متوالی بر روی دکمه میتوان آنرا شروع، متوقف و صفر کرد. کرونوگراف های پیچیده تر از قابلیت های عملکردی اضافی برخوردار می باشند و می توانند چندین شمارش فرعی برای اندازه گیری ثانیه، دقیقه، ساعت و حتی چند دهم ثانیه داشته باشند.
المپیک رُم ۱۹۶۰: نخستین نسخه ای که به صورت زنده پخش شد
چهاردهمین بازی های المپیک مدرن نخستین پخش زنده در سرتاسر اروپا بود که یوروویژن در سرتاسر قاره پوشش می داد. از آنجاییکه ماهواره های تلویزیونی تنها دو سال بعد آمدند، فیلمهای نواری بازی ها در انتها هر روز مسابقه به آمریکای شمالی منتقل می شد. شبکه سی بی سی حقوق انحصاری پخش بازی ها را در ایالات متحده داشت و تلویزیون سی بی سی بازی های المپیک را در کانادا و در مکزیک هم برای نخستین بار پخش می کرد.
المپیک توکیو ۱۹۶۴: امتیازدهی ماهواره ای و دقت زمان
المپیک توکیو ۱۹۶۴ با عنایت به خیلی از پیشرفت های فناوری بعنوان «یک نسخه علمی تخیلی» توصیف می شد. به دنبال نخستین پخش زنده المپیک قبلی، توکیو ۱۹۶۴ نخستین پخش جهانی را به لطف همکاری بین ناسا و دولت ژاپن شاهد بود. این نسخه همینطور پیشرفت های مربوطه را در فناوری های زمان بندی و امتیازدهی به ارمغان آورد. به صورت خاص، این اولین باری بود که از کامپیوتر ها برای ثبت آمار استفاده می شد که امکان نمایش زمان ورزشکاران را روی صفحه های تلویزیونی فراهم می کرد.
علاوه بر این، ساعت ساز ژاپنی سیکو بعنوان تولیدکننده زمان سنج رسمی ظاهر شد و تفنگ آغاز مسابقه را با یک دوربین عکاسی لحظه نهایی مسابقه و یک ساعت کوارتز متصل کرد. این کار امکان ضبط نتایج را در یک صدم ثانیه می داد که دقتی بی سابقه برای آن زمان است. انقلاب کوارتز در شرف ایجاد اختلال در صنعت ساعت سازی به صورت کلی بود و برندهایی که در دهه بعد، تجاری سازی انبوه ساعتهای مچی دارای این فناوری را آغاز کردند.
المپیک مکزیک ۱۹۶۸: مسیرهای مصنوعی در تمامی آب و هواها
این المپیک نخستین موردی بود که دارای یک پیست دو و میدانی مصنوعی با همه آب و هواها بود. مسیر مصنوعی جایگزین مسیرهای دویدن خاکستری شد و به ورزشکاران کمک کرد تا عملکرد دویدن خویش را بهبود بخشند. در واقع، سطح دویدن مصنوعی به همراه ارتفاع زیاد مکزیکوسیتی به ثبت ۹ رکورد جهانی المپیک در مسابقات دوی سرعت، امدادی و مسافت متوسط مردان و پنج رکورد در دوی سرعت زنان کمک کرد. از آن زمان، مسیرهای مصنوعی به استاندارد جدیدی تبدیل گشته اند.
المپیک سیدنی ۲۰۰۰: آزمایش های پیشرفته ضد دوپینگ
قبل از بازی های سیدنی، کمیته بین المللی المپیک(IOC) و آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ(WADA) نخستین آزمایش دوپینگ خارج از مسابقات را انجام دادند. این همکاری منجر به بیشتر از ۲۰۰۰ تست در ۲۷ رشته ورزشی شد که تست های خارج از مسابقه پس از این بازی ها رایج شد. مهم تر از همه، این دوره از بازی های المپیک معرفی آزمایش وجود اریتروپویتین(EPO) بعنوان یکی از رایج ترین داروهای تقویت کننده عملکرد بوده است. در طول المپیک، ۳۰۷ آزمایش انجام شد و المپیک سیدنی به نخستین رقابت در تاریخ بازیها تبدیل شد که از ورزشکاران برای آزمایش دوپینگ نمونه خون می گرفت.
المپیک لندن ۲۰۱۲: نخستین ورزشکار با پای مصنوعی
نمونه دیگری از این که چگونه بازی های المپیک پیشرفت فناوری را به نفع جامعه به کار گرفتند، اسکار پیستوریوس(Oscar Pistorius) است که نخستین ورزشکار قطع عضوی بود که در این بازی ها شرکت کرد. این دونده آفریقای جنوبی در مسابقات رله ۴۰۰ متر و ۴ در ۴۰۰ متر شرکت کرد و قابلیت اطمینان پروتزها را حتی در زمان رقابت با بهترین ورزشکاران ثابت کرد. در عین حال، پرونده وی در مورد منصفانه بودن استفاده از پروتزها تردید ایجاد کرد. وزن بدن یک ورزشکار قطع عضو به اندازه یک فرد غیر قطع عضو نیست و از تجمع اسید لاکتیک یا خستگی عضلانی رنج نمی برد.
المپیک ریو ۲۰۱۶: حقیقت مجازی و کیفیت پخش
با تاکید بر پیشرفت های کیفیت پخش، بازی های المپیک برزیل نخستین بازی هایی بودند که حقیقت مجازی(VR) را به نمایش گذاشتند. در آن زمان، هم شبکه ان بی سی یونیورسال(NBCUniversal) آمریکا و هم بی بی سی ساعت ها فیلم حقیقت مجازی را با هدست های مخصوص در اختیار مخاطبان خود قرار دادند. علاوه بر این، این المپیک شاهد معرفی انبوهی از پهپادها و کیفیت پخش های ۴K و ۸K بود باآنکه تنها ۱۳۰ ساعت تصویر ضبط شد.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب